Qalibaf İran və Venesuela arasında "strateji müttəfiqliyin gücünü" vurğuladı

Məhəmməd Baqir Qalibaf bu eksklüziv müsahibəsində bildirib: İran və Venesuela arasındakı münasibətlər iki xalqın inanclarına söykənir və hər ikisi müstəmləkəçilik və Qərb hegemonluğuna qarşı tarixi mübarizəni bölüşürlər.

O əlavə etdi: Bu ittifaq dövlətlərdən kənara çıxır və hər iki xalqın paylaşdığı “müstəqillik və ədalət xüsusiyyətlərinə” əsaslanır.

Qalibaf, İmam Xomeyninin (r.ə.) rəhbərlik etdiyi İran İslam İnqilabı ilə Venesuelanın Bolivar İnqilabı arasındakı oxşarlıqlara toxunaraq, hər ikisinin “hegemoniya və müstəmləkəçiliklə mübarizə” meydanından önə çıxdığını vurğulayıb.

Qanunvericilik orqanının rəhbəri bu ikitərəfli münasibətlərin möhkəmlənməsində mərhum Venesuela lideri Uqo Çavesin əsas rolunu xatırladıb və bildirib ki, “şübhəsiz ki, bu münasibətlərdə komandan Çaves də böyük rol oynayıb”.

İki ölkənin ABŞ tərəfindən üzləşdiyi oxşar təzyiq və təhdidlərə toxunan Qalibaf deyib: “Onlar sanksiyalar, müharibə təhdidləri və siyasi təzyiqlərlə İran və Venesuelaya zərər vurmağa çalışırlar”.

İslami Şura Məclisinin sədri BRİKS (dünyanın inkişaf etməkdə olan iqtisadiyyatları koalisiyası) kimi ittifaqların çoxqütblü qlobal nizamın yaradılmasında rolunu vurğulayaraq qeyd edib: “Dünya əhalisinin təxminən yarısı bu qrupun üzvüdür və qlobal iqtisadiyyatın təxminən 39 faizi bu ölkələr tərəfindən idarə olunur”.

Qalibaf İranın dinc nüvə proqramını müdafiə etdi və ABŞ hökumətinin ikili standartlarını şübhə altına aldı: "Onlar xam neftin əsas istehsalçılarından biridir; onlar təxminən 20 milyon barel istehsal edir və istifadə edirlər. Hazırda ABŞ-da nüvə enerjisi vasitəsilə 100 min meqavat elektrik enerjisi istehsal olunur."

O, həmçinin İranın “heç vaxt nüvə enerjisinin silah aspektinə çevrilməyəcəyini” və Beynəlxalq Atom Enerjisi Agentliyinin yoxlamaları çərçivəsində Nüvə Silahlarının Yayılmaması Müqaviləsinin qaydalarına əməl olunmasını təmin edəcəyini bir daha vurğulayıb.

Qalibaf qeyd edib ki, İran-Venesuela alyansı birqütblü nizama meydan oxuyan suveren müqavimət modelini təmsil edir və Cənub-Cənub əməkdaşlığının Qərbin zəifləyən hegemonluğuna uyğun alternativ olduğunu göstərir.